สแตนเลส 904L 1.4539

กระบวนการเชื่อมมาตรฐานสำหรับเหล็กเกรดนี้คือ:

• TIG-การเชื่อม
• MAG-เชื่อมลวดแข็ง
• การเชื่อมอาร์ค (E)
• การเชื่อมด้วยเลเซอร์บีน
• การเชื่อมอาร์กใต้น้ำ (SAW)

เมื่อเลือกโลหะเติม จะต้องคำนึงถึงความเค้นการกัดกร่อนด้วย อาจจำเป็นต้องใช้โลหะเติมผสมอัลลอยด์ที่สูงกว่าเนื่องจากโครงสร้างการหล่อของโลหะเชื่อม ไม่จำเป็นต้องอุ่นเหล็กนี้ โดยปกติแล้วการอบชุบด้วยความร้อนหลังการเชื่อมจะไม่ใช่เรื่องปกติ เหล็กกล้าออสเทนนิติกมีค่าการนำความร้อนเพียง 30% ของเหล็กที่ไม่อัลลอยด์ จุดหลอมเหลวต่ำกว่าเหล็กไม่ผสม ดังนั้นเหล็กออสเทนนิติกจึงต้องเชื่อมโดยใช้ความร้อนต่ำกว่าเหล็กไม่ผสม เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้แผ่นบางเกินไปเกิดความร้อนสูงเกินไปหรือไหม้ ต้องใช้ความเร็วในการเชื่อมที่สูงขึ้น แผ่นสำรองที่เป็นทองแดงเพื่อการปฏิเสธความร้อนที่เร็วขึ้นนั้นใช้งานได้ ในขณะที่เพื่อหลีกเลี่ยงการแตกร้าวในโลหะบัดกรี จึงไม่อนุญาตให้ฟิวส์พื้นผิวแผ่นสำรองที่เป็นทองแดง เหล็กชนิดนี้มีค่าสัมประสิทธิ์การขยายตัวทางความร้อนที่สูงขึ้นอย่างมากในฐานะเหล็กที่ไม่อัลลอยด์ เนื่องจากการนำความร้อนที่แย่ลง จึงจำเป็นต้องคาดหวังความบิดเบี้ยวที่มากขึ้น เมื่อทำการเชื่อม 1.4539 ขั้นตอนทั้งหมดซึ่งป้องกันการบิดเบือนนี้ (เช่น การเชื่อมลำดับขั้นตอนหลัง การเชื่อมสลับด้านตรงข้ามด้วยการเชื่อมชนแบบ double-V การกำหนดช่างเชื่อมสองคนเมื่อส่วนประกอบมีขนาดใหญ่ตามนั้น) จะต้องได้รับการเคารพเป็นพิเศษ สำหรับความหนาของผลิตภัณฑ์ที่มากกว่า 12 มม. จะต้องเลือกใช้การเชื่อมแบบก้นวีคู่ แทนการเชื่อมแบบก้นตัววีเดี่ยว มุมที่รวมไว้ควรอยู่ที่ 60° - 70° เมื่อใช้การเชื่อม MIG ประมาณ 50° ก็เพียงพอแล้ว ควรหลีกเลี่ยงการสะสมของตะเข็บเชื่อม การเชื่อมแทคจะต้องติดโดยมีระยะห่างจากกันค่อนข้างสั้นกว่า (สั้นกว่าเหล็กที่ไม่อัลลอยด์อย่างเห็นได้ชัด) เพื่อป้องกันการเสียรูปอย่างรุนแรง รอยเชื่อมหดตัวหรือหลุดล่อน ตะปูควรถูกบดในภายหลังหรืออย่างน้อยต้องปราศจากรอยแตกของปล่องภูเขาไฟ 1.4539 ที่เกี่ยวข้องกับโลหะเชื่อมออสเทนนิติกและความร้อนสูงเกินไปทำให้เกิดอาการติดจนเกิดรอยแตกจากความร้อน การติดรอยแตกร้าวจากความร้อนสามารถจำกัดได้ หากโลหะเชื่อมมีเฟอร์ไรต์ (เดลต้าเฟอร์ไรต์) ต่ำกว่า ปริมาณเฟอร์ไรต์สูงถึง 10% ให้ผลดีและไม่ส่งผลต่อความต้านทานการกัดกร่อนโดยทั่วไป จะต้องเชื่อมชั้นที่บางที่สุดเท่าที่จะทำได้ (เทคนิค stringer bead) เนื่องจากความเร็วการทำความเย็นที่สูงขึ้นจะลดการติดรอยแตกที่ร้อน จะต้องมีการระบายความร้อนอย่างรวดเร็วในขณะเชื่อมด้วย เพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยงต่อการกัดกร่อนและการเปราะตามขอบเกรน 1.4539 เหมาะมากสำหรับการเชื่อมด้วยลำแสงเลเซอร์ (ความสามารถในการเชื่อม A ตามประกาศ DVS 3203 ตอนที่ 3) ด้วยความกว้างของร่องเชื่อมที่เล็กกว่า 0.3 มม. ความหนาของผลิตภัณฑ์ 0.1 มม. ตามลำดับ จึงไม่จำเป็นต้องใช้โลหะตัวเติม ด้วยร่องเชื่อมที่ใหญ่ขึ้น จึงสามารถใช้โลหะเติมที่คล้ายกันได้ ด้วยการหลีกเลี่ยงการเกิดออกซิเดชันภายในการเชื่อมลำแสงเลเซอร์ที่พื้นผิวตะเข็บโดยการเชื่อมแบบแบ็คแฮนด์ เช่น ฮีเลียมที่เป็นก๊าซเฉื่อย ตะเข็บการเชื่อมจึงมีความทนทานต่อการกัดกร่อนเช่นเดียวกับโลหะฐาน ไม่มีอันตรายจากการแตกร้าวจากความร้อนสำหรับตะเข็บเชื่อมเมื่อเลือกกระบวนการที่เกี่ยวข้อง 1.4539 ยังเหมาะสำหรับการตัดฟิวชั่นลำแสงเลเซอร์ด้วยไนโตรเจนหรือการตัดด้วยเปลวไฟด้วยออกซิเจน ขอบตัดมีเพียงบริเวณที่ได้รับผลกระทบจากความร้อนเพียงเล็กน้อย และโดยทั่วไปไม่มีรอยแตกร้าวเล็กๆ น้อยๆ ดังนั้นจึงขึ้นรูปได้ดี ในขณะที่เลือกกระบวนการที่เกี่ยวข้อง ก็สามารถแปลงขอบตัดฟิวชันได้โดยตรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสามารถเชื่อมได้โดยไม่ต้องเตรียมการใดๆ เพิ่มเติม ในขณะที่แปรรูปเฉพาะเครื่องมือสแตนเลส เช่น แปรงเหล็ก อุปกรณ์หยิบจับแบบนิวแมติก และอื่นๆ เท่านั้นที่ได้รับอนุญาต เพื่อไม่ให้เป็นอันตรายต่อการสร้างฟิล์ม ควรละเลยการทำเครื่องหมายภายในบริเวณตะเข็บเชื่อมด้วยสลักเกลียวที่มีน้ำมันหรืออุณหภูมิที่แสดงสีเทียน ความต้านทานการกัดกร่อนสูงของเหล็กกล้าไร้สนิมนี้ขึ้นอยู่กับการก่อตัวของชั้นพาสซีฟขนาดกะทัดรัดที่เป็นเนื้อเดียวกันบนพื้นผิว สี การหลอม เกล็ด ตะกรันที่ตกค้าง เหล็กจรจัด สะเก็ดและสิ่งที่คล้ายกันจะต้องถูกกำจัดออก เพื่อที่จะไม่ทำลายชั้นที่อยู่เฉยๆ สำหรับการทำความสะอาดพื้นผิว สามารถใช้กระบวนการแปรง บด ดอง หรือพ่น (ทรายซิลิกาหรือแก้วทรงกลมที่ปราศจากเหล็ก) ได้ สำหรับการแปรงคุณสามารถใช้แปรงสแตนเลสเท่านั้น การดองบริเวณตะเข็บที่แปรงไว้ก่อนหน้านี้ทำได้โดยการจุ่มและฉีดพ่น แต่มักใช้การดองหรือสารละลาย หลังจากการดองแล้ว จะต้องทำการล้างด้วยน้ำอย่างระมัดระวัง